Περί… «κουρέματος» ο λόγος
Άρα, για να κουρευτεί ένα μέρος από το κρατικό χρέος που έχουν στα χέρια τους οι Ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία σημαίνει ότι αντί να πάρουν πίσω τα χρήματα που δάνεισαν θα πάρουν κατά ένα ποσοστό λιγότερα χρήματα αναλόγως το ποσοστό του κουρέματος ( π.χ 20 % ή 30% ή 40% κλπ). Δηλαδή θα έχουν απώλεια κεφαλαίου που ισοδυναμεί με απώλεια χρημάτων και εν τέλει με ζημιές στις Επιχειρήσεις τους.
Προσφάτως, διάβασα ένα άρθρο στον Ημερήσιο Τύπο ότι η Κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο της αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου απέναντι στις Εργοληπτικές Επιχειρήσεις με «κούρεμα» 20 %.
Εδώ αρχίζουν τα βάσανα και τίθενται τα δύο μεγάλα ερωτήματα περί Νομιμότητας & Ηθικής. Πως θα καλύψουν οι Εργοληπτικές επιχειρήσεις μια απομείωση του κεφαλαίου τους? Πώς θα ανταπεξέλθουν οικονομικά με λιγότερα διαθέσιμα και μειωμένα αποθεματικά αφού στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις?
Είναι προφανές ότι μια τέτοια προοπτική θα είναι καταστροφική για την πλειοψηφία των εργοληπτών αφού οι ληξιπρόθεσμες αυτές οφειλές αφορούν σε ήδη εκτελεσθείσες και παραληφθείσες εργασίες των τελευταίων τουλάχιστον 3 ετών. Για να μπορέσουν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος( ΦΠΑ, φόροι, κλπ) έχουν προβεί σε δανεισμό από το Τραπεζικό Σύστημα με εκχώρηση λογαριασμών για χρήματα που ουδέποτε εισέπραξαν.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι ένα τέτοιο μέτρο, «περί κουρέματος» των χρεών του Δημοσίου, όχι μόνο θα οδηγήσει σε μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και θα βρεθεί στην ανεργία μεγάλο μέρος μηχανικών που εργάζονται στις εν λόγω εταιρείες.
Βλέποντας το θέμα όμως από διαφορετική σκοπιά, το μέτρο αυτό θα λειτουργήσει ως μια βαλβίδα εκτόνωσης στους φορείς του Δημοσίου και ιδιαίτερα στους ΟΤΑ οι οποίοι σημειωτέων βρίσκονται σε τόσο μεγάλη δεινή οικονομική κατάσταση όπου οδεύουν σε οριστικό λουκέτο.( Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Δήμος Αχαρνών και άλλοι Δήμοι της χώρας ,μας είναι κλειστοί εδώ και δύο εβδομάδες γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις πληρωμές των υπαλλήλων του και φυσικά η κατάσταση αυτή έχει πάρει την μορφή Ντόμινο στην συντριπτική πλειοψηφία της).
Αναλύοντας τις δύο παραπάνω περιπτώσεις και ως φέρων και τις δύο ιδιότητες του Μηχανικού και του Δημοτικού Συμβούλου οφείλω να ομολογήσω ότι δυσκολεύομαι να πάρω θέση για το πια κατάσταση είναι σωστή και πια λανθασμένη για τον εξής απλούστατο λόγο, και οι δύο περιπτώσεις έχουν ως τελικό σκοπό την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την οδήγηση των εργαζομένων στην ανεργία, λειτουργεί δηλαδή η φράση του σοφού λαού « το μη χείρον βέλτιστον» και όχι μια ξεκάθαρη και δίκαιη λύση του προβλήματος.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω, πιστεύω πως υπάρχει χρυσή τομή και λύση στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα όλοι μας.
Καταρχήν, οι Δημόσιοι Οργανισμοί ( ΟΤΑ, ΔΕΚΚΟ, ΝΠΔΔ κ.α) να μην προβούν σε περαιτέρω κατασκευές έργων αν δεν εξασφαλίσουν την συνολική χρηματοδότηση του έργου από το ΕΣΠΑ.
Οι Υπουργοί της κυβέρνησης θα πρέπει να αγνοήσουν ένα σχεδιαζόμενο «κούρεμα» στις οφειλές των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου προς τους Εργολήπτες Έργων, και να προβούν στον συμψηφισμό των ληξιπρόθεσμων οφειλών μέσω χρηματοδότησης στους φορείς του Δημοσίου για την αποτελεσματική εξυγίανση αυτών. Αυτό θα επιτευχθεί με επίσπευση των διαδικασιών του ΕΣΠΑ διότι είναι τα μόνα δημόσια έργα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και ροή αποπληρωμής. Να ξεπεραστούν οι τυχούσες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις για την ουσιαστική επιτάχυνση των διαδικασιών εκκαθάρισης και αποπληρωμής αυτών των έργων.
Ραχούτης Ιωάννης
Δημοτικός Σύμβουλος Αλιάρτου
Διπλ. Μηχ/γος –Ηλεκ/γος Μηχανικός Ε.Μ.Π
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου