Προβληματισμοί ... στον απόηχο των δεσμεύσεων.

 

Επειδή το θέμα των δεσμεύσεων των τραπεζικών λογαριασμών δεν έχει λείξει, από ό,τι φαίνεται, αναρωτιέμαι κάποια πράγματα. Γιατί πολλές φορές το μικρό γίνεται μεγάλο και δεν μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα και την αλήθεια. Και καθώς πέρασαν κάποιες ημέρες από το γεγονός και πήραμε μια κάποια απόσταση χρονική από το συμβάν, κάποιες σκέψεις και ερωτήματα που συζητούνται ζητούν απάντηση.

Τελικά στον δήμο πόσα ήταν αυτά τα κατασχετήρια και πόσοι από τους δημότες μας πήγαν για διευθέτηση του προβλήματός τους; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μας έδινε χρήσιμες πληροφορίες για να αξιολογήσουμε το συμβάν. Γιατί αν τα κατασχετήρια ήταν αρκετά και προσήλθαν ελάχιστοι για να λύσουν το πρόβλημα, τότε αντιλαμβάνεστε ότι όσοι δεν απευθύνθηκαν πιθανόν να μην ενδιαφέρονται και καθόλου.

Οι τράπεζες, που στην τελική εκείνες έκαναν την κατάσχεση, έκαναν τον απαιτούμενο έλεγχο;; ή πάτησαν ένα κουμπί και τους πήρε όλους η μπάλα; Γιατί αν υπήρχαν ακατάσχετοι λογαριασμοί δεν θα έπρεπε να γίνει ο απαιτούμενος έλεγχος και να μην δεσμευτούν; Αλλά σ’ αυτές δεν είδα κανέναν να αναφερθεί.

Και αν ήταν λίγοι αυτοί που πήγαν στο δημαρχείο, πως είναι δυνατόν να πήρε τέτοια έκταση μια πρακτική που εφαρμόζεται σ’ όλους τους δήμους/δημόσιο. Αν, δηλαδή, εμέναν μου κατάσχουν χρήματα από τον λογαριασμό μου, γιατί χρωστάω στην εφορία, σε ποιον μπορώ να απευθυνθώ και να διαμαρτηρηθώ; Στον δήμαρχο, στην αντιπολίτευση, στην προηγούμενη δημοτική αρχή; Γιατί όπως αντιλαμβάνεστε ο κάθε δήμος ανήκει στο δημόσιο, εκτός αν θεωρούμε ότι είναι τσιφλίκι του καθενός να αποφασίζει, να διατάσσει και να παρακάμπτει τους νόμους κατά το δοκούν. Και συνεχίζοντας την προηγούμενη υπόθεση αναρωτιέμαι αν λίγοι επλήγησαν από το γεγονός, ποιοι ήταν αυτοί που έδωσαν τόση έκταση σε αυτό και γιατί. Ποιες είναι οι επιδιώξεις τους; Κάνεις αντιπολίτευση σεβόμενος πόσους πολίτες, τους 500 (τυχαίο νούμερο) ή τους 12000;; Υπάρχουν άλλοι 11500 δημότες που είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους και θα έπρεπε να ακουστεί και η φωνή η δική τους.

Ποιος είναι ο δήμος που θέλουμε και ποιο είναι το ενδιαφέρον των ηγεσιών για αυτόν τον δήμο; Σε αυτό το ερώτημα καλό θα ήταν να απαντήσουν και όχι να μοιράζουν δελτία τύπου ο ένας στον άλλον. Και εμείς στο ίδιο έργο θεατές. Θέλουμε ευημερία για το σύνολο των πολιτών ή θέλουμε να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα μιας μικροπολιτικής που εφαρμόζεται κατά κόρον για ψηφοθηρία; Κοιτάμε το δέντρο, νομίζω φίλοι μου, και χάνουμε το δάσος. Μας λείπει το δάσος και η ομορφιά του!! Θέλουμε το όραμα, το συλλογικό ένταντι του ατομικού κέρδους. Μιλάμε για έναν μικρό δήμο που τα έσοδά του προέρχονται κυρίως από ανταποδοτικά τέλη, δεν έχει βιομηχανίες μα ούτε και επιχειρήσεις. Στην τοπική κοινότητα του Αλιάρτου φίλος μου ανέφερε πως υπάρχουν 28 σημεία για να πάρεις καφέ. Αυτό μπορούμε να παρέχουμε σαν κοινωνία μόνο; Δεν νομίζω καθόλου, γιατί και ανθρώπινο δυναμικό έχει ο τόπος μας και προοπτική. Έχει έρθει η εποχή θέλω να πιστεύω που θα πρέπει να απομακρυνθούμε από τέτοιου είδους λογικές και πρακτικές. Αν θέλει ο δήμος μας να προστατεύσει τους αδύνατους οικονομικά να το κάνει με τις κοινωνικές του υπηρεσίες, ενεργοποιώντας τις δομές του και με το να πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε έναν δήμο που έχει τόση φυσική, κτιριακή ομορφιά και ιστορία αντί να φροντίσουμε όλοι για την ανάπτυξή του, ασχολούμαστε με το ποιος έδωσε εντολή. Πιστεύω πως μπορούμε καλύτερα!!

Τσιώλη Σταυρούλα